Geschiedschrijving is geen feitenrelaas, maar het creëren van een alternatieve werkelijkheid. In het spoor van de gele hesjes wordt ijverig geschiedenis herschreven: zij trekken van leer tegen de hoge dieselprijzen, en die zijn de schuld van de ecologisten en van een al te gulzige staat. Het is de schuld van de ecologisten, die niets liever willen dan diesel onbetaalbaar maken en daarbij alleen misprijzen tonen voor ‘de vergeten man’; het is de schuld van een al te gulzige staat, die maar één antwoord kent op welke vraag je haar ook stelt: meer belastingen, opnieuw ten koste van die vergeten man. Hij zal boeten voor de wanen van groen en rood. Zo in Frankrijk, zo ook in België.
In de herfst van 2015 staan premier Michel en zijn blauwe, gele, en oranje ministers te pralen als hitsige pauwen wanneer ze hun taxshift mogen voorstellen. Een cruciaal onderdeel van het pakket maatregelen: bedrijven zullen voor 3,5 miljard euro minder aan onze sociale zekerheid moeten bijdragen. Ter compensatie verveelvoudigt de regering de btw op elektriciteit, en gaan ook de accijnzen op tabak, drank, en vooral diesel met een snok de hoogte in. De regering rekent met die verhoging van btw en accijnzen op 2,7 miljard euro extra opbrengsten.
Wie het licht aandoet, betaalt de bijdragenvermindering voor de bedrijven; hetzelfde voor wie geen bedrijfswagen heeft maar met een diesel rondtuft. De bedrijven de korting, het volk de factuur. Dat was de deal.
Het zou onrechtvaardig kunnen lijken, maar zo was het heus niet bedoeld. Het enige doel was het veiligstellen van onze sociale zekerheid: wie de taxshift bestrijdt, is de ware vijand van onze sociale bescherming. Want het klopt dan wel dat bedrijven minder zullen moeten bijdragen aan onze sociale zekerheid, dat zal echter goedgemaakt worden met nieuwe jobs.
Op vraag van de regering maakte het Federaal Planbureau de som. Helaas: zelfs wanneer alle terugverdieneffecten in rekening worden gebracht, dan nog slaat de belastinghervorming van de regering-Michel een gat van drie miljard euro in de financiering van onze sociale zekerheid. Drie miljard euro minder om onze levensstandaard te beschermen tegen inkomensverlies bij ziekte, ontslag, ouderdom: als het doel werkelijk het veiligstellen was van onze sociale zekerheid, moeten we de taxshift dan niet een dure mislukking noemen?
Wiens misprijzen voor ‘de vergeten man’? Een rechtse regering schenkt een presentje van een paar miljard euro aan het bedrijfsleven, en solfert het volk de factuur op. Bedrijven hoeven een paar miljard euro minder bij te dragen aan onze sociale zekerheid, en de regering eist van het volk dat wij het goedgemutst compenseren – dubbelop: een eerste maal in een vermeerdering van onze facturen, een tweede maal in een vermindering van onze sociale bescherming.
Een cynicus zou er haast een bewuste strategie in vermoeden: ontneem het volk het geloof in de kracht van collectieve bescherming, en ze zijn eens zo makkelijk te pluimen.
— Dit stuk verscheen op 27 november in De Morgen.